Deze week dopen we maar om tot de week van privacyschending en data vergaring. Zo gaan we onder andere nog even terug naar China, waar we vorige week al waren, en behandelen we de nieuwste absurditeiten welke zijn ingevoerd door de overheid om de burgers nog beter te kunnen besturen. Zien we dat ook Rusland zijn duit in het zakje doet en eindigen we deze week in ons eigen, inmiddels toch redelijk koude, kikkerlandje.
Vorige week zagen we al dat China op het gebied van privacyschending en toch ook wel de schending van mensenrechten, aardige stappen aan het zetten is. Natuurlijk is dit onze mening en zult u er mogelijk anders over nadenken, maar het feit blijft dat China hard op weg is om zijn internet gebruikers volledig te reguleren. Deze week kondigde het overheidsorgaan namelijk een nieuwe stap aan, het beperken van de vrijheid in tijd die iemand spendeert aan gamen. Nu zullen er genoeg mensen zijn die dit een goede ontwikkeling vinden, want kinderen horen buiten te spelen enzo. Daar zijn we het redelijk mee eens, maar de ethische vraag is ‘wie mag een kind vertellen wat hij wel en niet mag doen’. Wij vinden dat deze taak tot de ouders behoort. Echter neemt in China de overheid deze rol waar.
Zo mogen jongeren onder de achttien jaar alleen nog maar gamen tussen 09:00 en 21:00 en dan ook maximaal slechts 90 minuten. Op feestdagen mag er tot maximaal drie uur gegamed worden. Daarnaast worden ook de in-game aankopen aan banden gelegd. Pas wanneer de gamers achttien jaar of ouder zijn mogen ze online aankopen doen en zelfs het bedrag dat ze hier aan mogen besteden wordt door de overheid gereguleerd. Ten slotte, alsof het nog niet genoeg was, dient elke Chinees vanaf nu zijn of haar echte naam te registeren bij gamebedrijven. Doen ze dit niet, dan worden ze geblokkeerd. Uiteraard zijn deze regels opgesteld vanuit het belang van het kind en niet om nog meer data te vergaren.
Ook in Rusland is er weer een nieuwe stap gezet richting de beperking van vrijheid (wederom, mening). Zo besloot de rechter dat de politie in de Russische hoofdstad Moskou gezichtsherkenningstechnologie mag gebruiken om burgers te identificeren en op te pakken. Hartstikke fijn dat dit ingezet kan worden om boeven mee te vangen maar welke gevolgen heeft dit voor de burger? Want om herkent te kunnen worden zul je toch in een database moeten staan. Dit was voorheen nog in strijd met de wet dat biometrische data van burgers niet zomaar gebruikt mag worden zonder toestemming. Echter, nu dat het in dit geval is toegestaan maakt dit wel de weg vrij voor gezichtsherkenning op grote schaal in Rusland. En waar hebben we dat eerder gehoord? Juist ja, China. Het is dan ook echt geen toeval dat er vorig jaar een plan werd aangekondigd door de burgemeester van Moskou, Sergei Sobyanin, om 200.000 beveiligingscamera’s in de stad op te hangen. Volgens Sobyanin wordt een systeem op deze schaal alleen geëvenaard door China.Wapenwedloop iemand?
Tja, en als Nederland zijnde kunnen we dan natuurlijk niet achterblijven he. Althans, dat vindt Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. Hij is van mening dat Justitie toegang tot versleutelde chatberichten moet krijgen van diensten zoals Whatsapp en Telegram. Dit uiteraard niet zomaar, maar enkel in het geval van verdacht verkeer. Wat bij ons meteen de vraag oproept “wat is verdacht verkeer”? En nog beter, hoe ga je dit identificeren als het verkeer in eerste instantie end-to-end encryptie heeft? Veel vragen, weinig antwoorden.
“Laten we nou voor eens en altijd wetgeving maken waarin we een sleutelrecht hebben in die situaties waar we verdachte transacties kunnen aantonen”, aldus de minister tegenover Nieuwsuur.”
Zoals het bij de Nederlandse regering vaker gaat, moest er eerst geluid komen uit Amerika. Zo kwam er vanuit de VS kritiek op het plan van Facebook om end-to-end encryptie voor Facebook, Messenger en Instagram Messenger uit te rollen. De Amerikaanse minister van defensie vindt dit een slecht plan en zo ook onze eigen Grapperhaus. Hij noemt de zorgen van zijn Amerikaanse collega “heel terecht”. Hoe keurig van hem. Het argument dat gegeven werd door de Amerikaanse minister van defensie, namelijk “Privacy mag nooit het schild worden van criminelen, zoals mensen die kinderporno verspreiden”, is een argument dat kant noch wal raakt. Waar het tegengaan van kinderporno absoluut een nobel streven is, moet de algehele privacy er niet onder lijden. Het besef dat het ontsleutelen van deze vorm van encryptie niet de heilige graal tot informatie is, lijkt echter nog te moeilijke stof voor de beleidsvoerders. Voorlopig lijkt Grapperhaus door te gaan met zijn verwoede pogingen om Nederland tot een surveillancestaat te maken. Zal hij ook hebben bedacht wat er eventueel kan gebeuren wanneer deze “sleutel” in de verkeerde handen valt?